PITTEN SCHIETEN (3)

5.

De laatste vrucht ligt in de klauw van de nacht.
Wie grist hem eruit, wie zal gooien?
Geen kunst aan, een armzwaai reikt tot waar
de lage zwaluwen, al haast onzichtbaar,
in zwermen op afgaan.

De laatste maakt goed, zo op het oog,
wat de pitten ons de hele namiddag
in het gezicht smeten.

6.

Over de rivier valt dan de wind in vlagen.
Het riet huivert vooruit, wat vermiljoen leek
begint te vervagen. We keren terug
naar wie we waren vóór de pluk van de kersen
het meten als weten, het zien
van de boog.

Naar nergens neigt ons stille staren
behalve, misschien, naar elkaar

en de jaren -