donderdag 2 september 2010

BLADGOUD, STAAL

Er zijn voorwerpen die gedompeld worden
in goudlak en dan van goud lijken.
Er zijn vergulde ruïnes die naar koningen
en goden wijzen. In felle zon
schitteren weerhanen van blik
met alle winden mee, een snoer
glazen kralen kan door een lichtval
de status van kroonjuweel krijgen.

Geef me naakte taal. Een pen
waar geen bladgoud uit vloeit maar pure inkt
uit Nara, Japan. Woorden van staal
dat uit het diepst van de ondergrond
wordt geboord en aan de oppervlakte
geen sier duldt, alleen hamer, vuur, vijl:
kracht van wat waar is als een dans
die beide voeten ontvelt.